Heimskonan Amma
Amma er reyndar ekki nafn á konu. En það er heiti yfir ákveðna konu í mínu lífi. Hana ömmu. Amma mín skellti sér fyrir rúmlega sólarhring til útlanda. Hún skellti sér gamla konan bara í Evrópu reisu. Ekki nóg með það að hún sé alltaf að þvælast til Danmerkur (sem er nú kannski ekkert skrýtið þar sem hún er dönsk) heldur ákvað hún bara að fara ein (ekki alveg ein kannski, en með öðru fólki frá Bíldudal og svona, en án okkar sko) til austur-Evrópu. Þetta finnst kannski mörgum ekkert mjög merkilegt. En ef þið þekktuð hana ömmu mína, þætti ykkur hin mesta skemmtun að lesa það sem ég ætla nú að segja ykkur.
Hún amma mín festist í lyftu í gær. Ég hef nú fengið mjög óskýrar fréttir af þessu. En hún Jóna, frænka okkar á Bíldudal var þá stödd með henni í lyftunni og annað fólk sem með er í för. Það sem er nú það allra skemmtilegasta við þetta allt saman er að fyrr í kvöld fékk ég þær fréttir að hún hafi fest sig í lyftu. "Já, já, ég frétti það í gær" Nei! sko í dag! Aftur! Ég var nú ekkert nema eitt spurningamerki. Það er ein af mínum verstu martröðum að festast í lyftu, þess vegna skil ég ekkert í sjálfri mér að um leið og ég heyrði þetta þá fór ég að skellihlæja, áður en ég vissi hvort það væri allt í lagi með hana grey ömmu mína. Það sem er enn skemmtilegra er að meðan amma skellihló inni í fastri lyftunni, þá æpti Jóna frænka eins og hún ætti lífið að leysa. Þetta finnst mér bráðfyndið. Og eiginlega enn fyndnara að amma skildi bara hlæja á meðan hún væri í lífshættu í Sviss. En þá skulum við nú láta staðar numið af henni nöfnu minni, sem ég er strax farin að sakna og hlakka til að fá hana heim og heyra ferðasögurnar. ......vantar líka svo ógurlega mikið að láta hana stytta gallabuxurnar mínar.
Amma er reyndar ekki nafn á konu. En það er heiti yfir ákveðna konu í mínu lífi. Hana ömmu. Amma mín skellti sér fyrir rúmlega sólarhring til útlanda. Hún skellti sér gamla konan bara í Evrópu reisu. Ekki nóg með það að hún sé alltaf að þvælast til Danmerkur (sem er nú kannski ekkert skrýtið þar sem hún er dönsk) heldur ákvað hún bara að fara ein (ekki alveg ein kannski, en með öðru fólki frá Bíldudal og svona, en án okkar sko) til austur-Evrópu. Þetta finnst kannski mörgum ekkert mjög merkilegt. En ef þið þekktuð hana ömmu mína, þætti ykkur hin mesta skemmtun að lesa það sem ég ætla nú að segja ykkur.
Hún amma mín festist í lyftu í gær. Ég hef nú fengið mjög óskýrar fréttir af þessu. En hún Jóna, frænka okkar á Bíldudal var þá stödd með henni í lyftunni og annað fólk sem með er í för. Það sem er nú það allra skemmtilegasta við þetta allt saman er að fyrr í kvöld fékk ég þær fréttir að hún hafi fest sig í lyftu. "Já, já, ég frétti það í gær" Nei! sko í dag! Aftur! Ég var nú ekkert nema eitt spurningamerki. Það er ein af mínum verstu martröðum að festast í lyftu, þess vegna skil ég ekkert í sjálfri mér að um leið og ég heyrði þetta þá fór ég að skellihlæja, áður en ég vissi hvort það væri allt í lagi með hana grey ömmu mína. Það sem er enn skemmtilegra er að meðan amma skellihló inni í fastri lyftunni, þá æpti Jóna frænka eins og hún ætti lífið að leysa. Þetta finnst mér bráðfyndið. Og eiginlega enn fyndnara að amma skildi bara hlæja á meðan hún væri í lífshættu í Sviss. En þá skulum við nú láta staðar numið af henni nöfnu minni, sem ég er strax farin að sakna og hlakka til að fá hana heim og heyra ferðasögurnar. ......vantar líka svo ógurlega mikið að láta hana stytta gallabuxurnar mínar.